Palo Santo jako symbol miłości.

       Pierwsze wzmianki na temat Świętego Drzewa można znaleźć w przekazach, które pochodzą z czasów plemienia Inków. Zgodnie z legendą, kiedy świat był jeszcze w fazie embrionalnej i był zamieszkały przez zaledwie kilku ludzi, Cosakait najprzystojniejszy i najcnotliwszy z nich, zakochał się w młodej dziewicy. Niestety, młoda dziewczyna nie odwzajemniała jego uczuć i smutek wpędził go w poważną chorobę. Na łożu śmierci wołał ukochaną wielokrotnie, by móc zobaczyć ją po raz ostatni, ale ona nie przyszła. „Proszę, powiedzcie jej że ja nie chcę umierać, ale Yago (Bóg) zabiera mi moje życie. Zawsze będę blisko niej, udekoruję jej głowę pachnącymi kwiatami.

 

      Odgonię wszelkie insekty od niej. Nadam smak wodzie, której dotkną jej usta. Pójdę do nieba w aromatycznym dymie podczas ceremonii NAREG. Będę zawsze przy niej i dam jej wszystko o co tylko poprosi…” Po tych słowach gorączka rozpaliła jego ciało a on umarł wołając jej imię. W miejscu, gdzie pochowano zakochanego mężczyznę, rosło drzewo.Tuż po pogrzebie, nagle nabrało kształtów, rozrosło się znacznie i zaczęło wydzielać charakterystyczny zapach. Kiedy zebrano gałęzie leżące pod drzewem i wrzucono do ogniska, zauważono, że pali się jednolitym płomieniem i wydziela niezwykły, bardzo słodki aromat.

To Palo Santo, symbol miłości, życzliwości i tęsknoty za niemożliwą miłością. Za jego wysoką wartość i szlachetność plemię Tobas uznało je za drzewo święte i nazwało je Cosakait na cześć legendy.